się zmieniłeś - kontynuowała. - Stałeś się zgorzkniały i bez życia. - Musi chodzić o coś więcej, chyba że chowałaś do mnie urazę przez te wszystkie lata. Na przykład czepiasz się mnie bardziej niż tej kreatury Andy'ego Lathama albo oprycha Izzy'ego. Powiedział to spokojnie, jakby nie osądzał, jakby nie czuł się obrażony. - Nie bądź śmieszny - zaprotestowała natychmiast. - Po prostu ciebie ostatniego widziano z Sheila. To wszystko. - To nie może być wszystko - odparł, kręcąc głową. Patrzył na nią tak, że miała wrażenie, iż czyta w jej myślach. - Kiedy umawiałyście się z Sheilą, musiała ci coś powiedzieć, coś zasugerować. A to, co wtedy powiedziała, może być teraz ważne. - Nie powiedziała, że bywa w klubach striptizowych, jeśli o to ci chodzi. Nie zbiło go to z tropu. 217 - Co więc powiedziała? - To znaczy po tym, kiedy po raz pierwszy wysłała do mnie mail? - Oczywiście. - Spojrzał na nią podejrzliwie. - A może coś napisała? - Nie - skłamała Kelsey. Nie wiedział o dzienniku. Zresztą i tak na razie dziennik do niczego nie prowadził. - Do diabła, Kelsey, daj mi jakiś punkt zaczepienia. - Dlaczego pojechałeś do tego klubu? Przez chwilę milczał. - Dlatego, że próbuję wytropić krawaciarza. Nie zafundowałem sobie prywatnego tańca. Pokazywałem dziewczynom fotografie. - Fotografie? Jakie? - Andy'ego Lathama, Izzy'ego Garcii... - I? - Ta kowbojka przyjaźniła się z zamordowaną dziewczyną. Ma przejrzeć zdjęcia, które jej dałem, i zastanowić się, czy kogoś nie pamięta. - Nie mogła powiedzieć ci od razu? - Nie była pewna, chciała się dokładnie przyjrzeć. A ja nie mogłem czekać. - Dlaczego? - Bo ty wyszłaś. - Zamierzałam pojechać do domu. - Aha, na pewno. - A myślałeś, że dokąd się wybiorę? - Bóg jeden wie. Po twojej wizycie u Izzy'ego nic by mnie nie zdziwiło. Kelsey, zdradzisz mi w końcu coś o Sheili? Co powiedziała przez telefon 218 albo napisała w mailu? Cokolwiek, co mogłoby pomóc.