to urocza i atrakcyjna dziewczyna, a w dodatku ma doskonały kontakt z jego dziećmi, jednak nie wolno mu zapominać o swoim posłannictwie, o roli, jaka przypadła mu w udziale. Wszelkie znajomości, co do których opinia publiczna mogłaby mieć choć cień podejrzenia, były absolutnie niedopuszczalne. I nie chodziło bynajmniej o niego, choć już raz się sparzył, biorąc przyjaźń za miłość. Chodziło o dobro publiczne. Pia chyba wyczuła jego rozterki, bo przez chwilę milczała. Powoli cofnęła rękę, ale nadal patrzyła mu prosto w oczy. - Przepraszam, że mieszam się w nie swoje sprawy, ale nie gniewaj się na nianię. To nie jej wina, że nie zdążyłam się uchylić. Nie zwalniaj jej. Pielęgniarka przechodząca korytarzem ciekawie zerknęła do środka. Federico od razu stał się czujny. Wstał i gestem dał znać Pii, by szła do wyjścia. - Chodźmy. Ruszyli pustym korytarzem. Federico wrócił do przerwanej rozmowy. - Nie martw się o opiekunkę. Po pierwsze, trudno się spodziewać, że po pałacowym korytarzu śmigają bume- R S rangi. Po drugie, to nie jest pierwszy incydent. Dlatego nie rób sobie wyrzutów. To nie twoja wina. Chciał jeszcze coś dodać, ale zbliżyli się do stanowiska pielęgniarek. Federico obiecał lekarzowi, że przywita się z nimi. Takie kontakty z poddanymi były dla niego czymś naturalnym i oczywistym, ale teraz po raz pierwszy nie miał na nie ochoty. Chciał rozmawiać z Pią. Zapewnić ją, że nie postępuje pochopnie, bo niania już dawno przeciągnęła strunę. Przekonać, że stara się być tolerancyjny dla synów. Zresztą czy ona sama nie widzi, jak bardzo ich kocha? Nie wie, że jest gotów oddać za nich życie? Przez kilka minut gawędził z pielęgniarkami. Odetchnął z ulgą na widok podchodzącego szofera. Wreszcie mogli wracać do pałacu. - Obawiam się, że nie uda nam się dyskretnie wyjść - powiedział kierowca, starszy pan po sześćdziesiątce, który pracował dla rodziny królewskiej od czasów, gdy Federico był małym chłopcem. Poprowadził ich do korytarza dla personelu. - Przy wszystkich wyjściach czatują hordy reporterów. - Podjedź od frontu - zaproponował Federico. - Skoro nie możemy wymknąć się niezauważenie, trzeba wyjść im naprzeciw i odpowiedzieć na pytania. Tylko bądź w pobliżu i miej włączony silnik. Szofer skinął głową i ruszył przodem. - Ja chyba nie będę musiała rozmawiać z reporterami? - przeraziła się Pia. - Nie jestem w tym dobra. I nie mam pojęcia, co powiedzieć. W dodatku kiepsko się prezentuję, tylko popatrz! R S - Dziennikarze rzucą się na mnie. Trzymaj się z tyłu,